De harten-pin en mijn boek 

In 2010 kreeg ik van mijn ‘bonusmoeder’ te horen dat mijn vader nu toch wel echt vergeetachtig begon te worden. Niet veel later werd er bij hem vasculaire dementie vastgesteld een vorm van dementie die met de vaten te maken heeft.

Mijn vader had het geluk dat zijn vrouw hem jaren liefdevol heeft kunnen begeleiden en verzorgen in zijn eigen huis. Op vijf weken en 5 dagen na heeft hij in zijn vertrouwde omgeving kunnen wonen. Hij is in 2014 overleden.

Diagnose Dementie 

In 2012 kreeg ook mijn moeder de diagnose dementie, vasculair en Alzheimer. Dat was wel even slikken. Twee ouders met deze ziekte.

Helaas woonde mijn moeder alleen en was het voor haar op den duur niet veilig meer om zelfstandig te blijven wonen en verhuisde zij na vier jaar mantelzorg aan huis naar een verzorgingshuis in de omgeving waar zij al woonde. 

Mijn ouders zijn al sinds mijn veertiende gescheiden dus ik ben in die periode van hun ziek zijn mijn bezoekjes aan mijn ouders nog meer gaan verdelen.

Als ik met een van mijn ouders op pad ging dan nam ik ze mee naar plekken waar ze graag kwamen zoals het bos of het strand of gewoon zomaar even winkelen of een broodje eten bij hun favoriete broodjes zaak. Soms was het een vreemd gezicht als mijn vader op een drafje achter mij aan hobbelde of in de winkel onhandig naar zijn pincode zocht. En ook op stap gaan met mijn moeder bracht de nodige vreemde situaties met zich mee. In het begin stadium is het ook lastig te zien voor anderen. Vooral als je ouders er nog zo hip en jong uit zien zoals mijn ouders.

Uitleg met handgebaren

Soms probeerde ik met handgebaren uit te leggen dat ze vergeetachtig zijn. Wat zou het toch handig zijn als ik iets zou kunnen tonen of dragen dat mensen kunnen zien dat ik een ouder met dementie begeleid, bedacht ik me dikwijls.

Om mij heen, kreeg ik nog veel vaker deze wens te horen. Is er niet iets om op een niet te opvallende manier en met respect aandacht te vragen voor mensen die leiden aan deze ziekte?

Zonder het te hoeven benoemen, gelijktijdig begrip te kweken en liefde voor de pure binnenkant van de persoon te genereren. Hierdoor kunnen meer mensen liefdevol mee grappen of met zachtheid en geduld even op hun beurt wachten in de rij.

Begrip romdom dementie kweken en het ontstaan van mijn boek.

En zo ontstond de harten pin. Mijn droom iets te doen voor het kweken van begrip rondom de ziekte dementie, de zorg voor mensen met dementie en de mensen die zorg verlenen rondom deze kwetsbare doelgroep is uitgekomen. Met de harten-pin kun je letterlijk mensen een hart onder de riem steken en laten zien dat je iemand met een vorm van dementie begeleid.

In deze huidige tijd zien we dat de zorg nog veel verder reikt en kan de harten-pin ook van grote betekenis zijn voor mensen die zorgverlenen aan mensen met dementie. De harten-pin aan hen als cadeau geven waarmee je kunt kunt zeggen, ik zie jou, ik waardeer jou en ben zo blij met jou.

Na mijn vader kreeg mijn moeder tevens de diagnose dementie. Ik ben daarover gaan schrijven. Korte verhalen, blogs en gedichten over het mantelzorgen en het dementie proces dat ons leven beïnvloedde. Toen ik merkte dat mijn volgers mijn stijl van schrijven waardeerden, ben ik diverse schrijfcursussen gaan volgen. Offline en online. Bij thriller schrijfster Marcella Boersma leerde ik hoe ik hoe ik met dialogen nog meer vaart in mijn verhalen kon brengen. Het idee van een boek schrijven was geboren. Na een proces van bijna drie jaar is het zover. Mijn debuut. 

De hartenpin is uitverkocht en zal binnenkort weer verkrijgbaar zijn in de webshop.