Race met de rolstoel over het winkelcentrum
Als ik bij mijn moeder in het verzorgingshuis arriveer, zie ik dat ze net bezig zijn op de afdeling met een potje tennis. Ik leg mijn jas en mijn tas even bij mijn mams op de kamer en loop richting de gemeenschappelijke ruimte en neem plaats naast mijn mams die fanatiek mee doet met het tennisspel.
TENNISLES
Ik geef haar een kus en een lach en ik krijg een stralende lach terug. Ik pak een plastic ‘tennis racket’ en ik neem deel aan het gezamenlijke spel dat wordt uitgevoerd in een grote kring met stoelen. De zachte gele ballen vliegen om ons oren en we gieren het uit van het lachen.
Nadat de tennisles is afgelopen, besluiten mijn mams en ik even naar het winkelcentrum te gaan aan de overkant van het Schouw. Het duurt even voor we weg kunnen want de sleutel van haar kamer is zoek. Het duurt even voordat ik mijn moeder heb overtuigd dat de sleutel wel weer tevoorschijn zal komen. En dan volgt steevast nog het ritueel plassen en jas aan doen en dan kunnen we uiteindelijk gaan. Ik zoek een van de verpleegkundigen die de deur even voor ons afsluit.
IN EEN ROLSTOEL NAAR C&A
Beneden zie ik de rolstoelen staan en stel aan mijn mams voor om een keer een rolstoel uit te proberen. Tot aan de dag van vandaag weigert mijn moeder een rollator of rolstoel te gebruiken en ben dan ook positief verrast als ze ja zegt. Ik grijp mijn kans en besef me dat ik dit dus wel een beetje komisch zal moeten aanpakken. We krijgen een korte demo van de stoel en daar gaan we. Ik sjees met mijn moeder over de stoep en het fietspad en ze giert het uit van het lachen. Op naar C&A. We kopen onderweg een Telegraaf bij de sigarenman en ik zet haar even met haar gezicht in de zon. Het is koud maar de zon schijnt en we horen wat vogels tsjilpen. Fijn om even met haar buiten te zijn.
LINGERIE VAN KANT
In de C&A wil ze op zoek naar een broek. Ik vertel haar dat we onlangs drie broeken hebben gekocht en dat ze die ook kan dragen. Maar dat gaat er niet in, ze weet het niet meer. Ik stel voor dat ze nu uit de rolstoel kan gaan om lekker te snuffelen maar mijn moeder zegt dat ze prima en lekker zit. Ik moet stiekem in mezelf even lachen. Ik rol haar tussen de rekken met kleding door en we gaan uiteindelijk met een hip pyjama hemd, een kanten witte bh en een spijker overhemd naar huis. Thuis maar passen, gelukkig hebben we 30 dagen om te ruilen.
HELP, IK ZOEK EEN TOILET
We besluiten nog een lekker broodje te scoren bij de bakker. Als we daar aankomen, zegt mijn moeder dat ze nodig moet plassen. Er is geen toilet in de bakkerij en mijn hersenen gaan als een gek te keer om dit op te lossen. Een natte broek is niet zo fijn. Ik bestel snel 2 broodjes gezond, hopend dat mijn moeder het nog even kan ophouden en vervolgens race ik met de rolstoel voor zover dat kan met mijn hielspoor voet richting het Schouw.
‘Toch wel handig zo’n rolstoel hè mam?’ roep ik. Hierdoor kunnen we snel terug naar huis. We racen de gang in van het verzorgingshuis en mijn moeder loopt snel naar het toilet. Mijn moeder slaakt een zucht van verlichting als ze weer van het toilet terugkomt.
SMIKKELEN VAN ONS BROODJE
Op de afdeling van mijn mams eten we samen ons broodje op. We zitten allebei te genieten van dit moment. Heerlijk. Daarna breng ik haar naar koersbal en neem ik afscheid van haar omdat ik bij het MDO overleg wordt verwacht. Ik moet nog opschieten ook want het gaat precies op tijd.
Na een handkus, een hou van jou en een big smile loop ik naar de overkant van het gebouw waar ik precies op tijd aankom.
Ik word opgeroepen en loop een zaaltje in waar een 6 paar ogen mij aankijken. Ik stel me voor en vraag waar ik mag gaan zitten. Ik mag aan het eind van het overleg vragen stellen, wordt mij medegedeeld. De arts neemt het woord en punt voor punt wordt mijn moeder besproken. Van haar gedrag tot haar gewicht en van haar tena lady tot aan haar psycholoog. Het voelt raar om hier te zitten zonder mijn moeder en dingen over haar te horen terwijl zij denkt dat ik naar huis ben gereden.
WAT IS MIJN PLEK?
Het blijft vreemd om de lead te hebben in het leven van je ouders terwijl ik eindelijk na zoveel jaar mijn plek als kind snapte.
Na de afronding van dit respectvolle overleg ten aanzien van mijn moeder nam ik afscheid en reed ik richting huis. Thuis gekomen nog wat zakelijke dingen geregeld voor Zichtbaar Ondernemen en vervolgens mezelf gaan verheugen op een filmavondje met twee vriendinnen. Heerlijk even in de chill modus en lachen bij Soof 2.